कविता रसग्रहण

'आई'


एक बाई होणार असते आई
एक पुरूष त्याला बापपणाची घाई|


नऊ महिने तिने वाहिला आहे निमूट भार
आता जीवघेणी शेवटची घटका श्वास अडविणार


तोही आतुरतेने ठेवून होता नऊ महिने लक्ष
या शेवटच्या तासात तो अस्वस्थ आतूर दक्ष


देवा सुखरूप कर हिला मोकळी
त्याची सारी पितरं खोळंबली


तिला आईपणाची भ्रांत
त्याचे पौरूषत्व चिंताक्रांत|


-प्रॉमिथिकस

ही माझी सर्वात आवडती कविता होती आणि कदाचित आहे.ही कविता मी वाचली तीन वर्षांपूर्वी 'मधुरा' या साप्ताहिक पुरवणीत.(माझ वाचन खरच खूप कमी आहे.)मी ही कविता माझ्या मैत्रीणींना वाचून दाखविली.(त्यांनी माझी चेष्टा केली होती..वेडया).असो.

तर.......
'आई' हा कवितेचा विषय नेहमीच मनाचा हळूवार कप्पा आणि नयन ओलावून टाकतो.'आई' ही सा~या जगात कोठेहि वात्सल्यमूर्ति... एकसारखिच असते, ह्या कवितेमध्ये मात्र या कवीनी पण एका बाप होणा~या पित्याचीही घालमेलही मांडली आहे...केवळ असामान्य.
प्रत्येक कडव वाचताना ज्याप्रमाणे ती प्रत्येक्ष या सर्व आईपणातून जात आहे त्याचप्रमाणे तोही तेवढाच पूर्ण वेळ आणि प्रेम देत त्याच बापपण अनुभवत आहे हे दिसत.
एकूणच ही कविता आपल्याला आई-वडिल होणा~या जोड्प्यांची हळूवार आणि अलुवार भावनेची ओळख करुन देतो.या अप्रतिम कलाकृतीसाठी कवीला नोबेल द्यावस वाटत