रताळीपासून तिखट पुरी

 

एकादशीला हक्काने घरात आलेले कार्बोहाड्रेट म्हणजे साबुदाणा ,बटाटा आणि रताळी !त्यात रताळीला एकादशीलाच जास्त आणंल  जाते.बाकी इतर वेळी तसे दुर्लक्षितचअसतात.रताळी –दाणे किस,रताळ्याची खीर झाली.आता दोन दिवसांनी लेकीसाठी तिखट पुऱ्या करायचं ठरवलं.गुळाच्या पाण्यात गोड पुऱ्याही होतात,पण तिला गोड  जास्त आवडतं नाही.

साहित्य-

४ उकडलेली रताळी

१ मोठी वाटी कणिक पीठ

१ छोटी वाटी रवा

आलं ,मिरची ,लसून,जिरे  यांची एकत्रित पेस्ट

४ चमचे तीळ

१ चमचा तिखट

१ चमचा हळद

१ चमचा धणेपूड

चिरलेली कोथिंबीर

चवी पुरते मीठ

तळण्यासाठी ३ मोठी वाटी तेल

कृती:

तर मग कुकरमध्ये उकडलेल्या रताळ्याची साल काढून चांगली स्मश करायची.

गव्हाच्या पिठात तेल व  हे कुस्करलेली रताळी टाकायची. यात रवा   आणि वरील सर्व जिन्नस आल पेस्ट ,तिखट ,धणेपूड टाकायचे.

शेवटी कोथिंबीर आणि तीळ भुरभुरले की खूपच सुंदर मिश्रण दिसते.आणि हाच तो महत्वाचा क्षण J

हे मिश्रण  एकजीव करून एक गोळा मळायचा.पाण्याची अजिबात गरज लागतं नाही.

एक मोठी  जाडसर पोळी लाटून वाटीने गोल आकाराच्या पुऱ्या बनवायच्या.

गरम तेलात मंद आचेवर तळून घ्यायच्या. जरा ट्यूब पेटली शेप कटर नव्हता ,हातानेच स्टारचा आकार करून तळला.एक छोटासा ट्री शेप कटर होता.बिस्कीट सारखा तो तळला.

महत्वाची गोष्ट –ह्या पुऱ्या गरमा गरमच खायच्या कारण  रताळीमुळे त्या लवकर मऊ होऊ शकतात.

-भक्ती  

 

 

एक भास

 अपूर्वाई कोंदणात​

तुझ्या माझ्या प्रितीत
चांदण....लख्ख प्रकाश|

सांज रंगी उधळतात
आठवणी मोती झेलत
निशब्द....मंद श्वास|

शोधे जादूई तळ्यात
मासोळी नयनांत
पाणकळा...तुझं आकाश|

मोरपंखात निथळत
कृष्ण मुरली सुरांत
राधा...एक भास|

-भक्ती
(हायकू लिहिण्याचा एक प्रयत्न)

सुंदर ते ध्यान

 ध्यास सावळ्या विठूचा मनी

वाट पंढरीची चालावी चालावी...

समस्त संतांना ज्या रूपाने भक्तीची दीक्षा दिली,त्याच विठूच्या रूपाचा ध्यास घेत आजही भक्तीमय वारकरी पंढरीकडे मार्गस्थ करीत राहतो. विठूचे ते कमरेवारचे दोन हात अत्ठ्ठावीस युगांपासून ठेवलेले आहेत.पण आताच लेकराला आवडत्या कामाला लावून एखादी माउली दोन क्षण कमरेवर हात ठेऊन निश्चिंत उभी आहे असा भास होतो.सार्या जगाचा कारभार हाकणारे हात क्षणभर विठूने कमरेवर ठेवले आहेत.
त्या विटेची ती काय समाधी अवस्था घट्ट रोवलेल्या संकल्पांची ध्योताकच आहे.

गळ्यात विराजमान तुळशी हार विठूला सदैव सुगंधित करतात.इकडे वारकर्याच्या डोयीवरच्या तुळसहीचा श्वास आसमंत दरवळत राहतो.विठुच्या गळ्यात रुळनार्या तुळशीच्या श्वासाशी एकरूप होत या माथ्यावरच्या तुळशी मार्ग काहीसा सुसाह्य करीत राहतात.

विठूचे रूप सावळे ! आषाढातले मेघही सावळे !हे धावणारे सावळे मेघ ,मेघातल्या सरी ,विठूच्या भक्तीरसात वारकऱ्यांनाही विठूचे सावळे रुपडं देतात.
विठूच्या कपाळीचा टिळा,केशर सुवास वाटेतल्या नदीच्या स्नानात सुगंधित करीत राहतात.

मजल दरमजल नामघोषात ,मनाचे कोष तोडीत चंद्रभागेच्या काठाशी भाव दान समर्पित करतात.कळसाच्या त्या दर्शनाने मनातील पुढच्या अनेक हेतूंना उंची देतात.तर विटेवर उभ्या त्या विठूच्या पावलांशी दोन क्षण नतमस्तक भक्ती केंद्रित मना ,त्या मन गाभाऱ्याचा विस्तार अनंत करतो.
पुन्हा पुढच्या वर्षी तेच सुंदर रूप,तोच ध्यास ,तोच श्वास ,पंढरीची वाट!

-भक्ती